ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਕਿਤੇਅਨੋਖਾ ਭਾਵ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਕلمات ਅਤਰ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰਤਾ ਉਤਪੰਨ होता ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰ ਦੀ ਉਸਦੀ ਭਾਵ ਨਜ਼ਰ ਦਾਤੇ ਹੈ।
ਪਿਆਸ-ਏ-ਸ਼ਾਇਰੀ: ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ
ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਾਈ ਬੋਲਦਾ ਆ। ਤਰੱਕੀ ਨਾਮ ਦੀ, ਸਿੱਧ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਮੁੱਛ ਰਿਹਾ। ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ ਮਹਿਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ' ਚੋਂ ਤੁਰਿਆ ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਕਥਾ ਭਰਪੂਰ, ਯਾਰ ਸਮਝ ਕਰਦਾ ।
ਮੁੱਖ ਪੰਚੇ: ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ
ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਥ Punjabi Shayari ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਸਮਰੂ DH| ਅਨੋਖਾ. ਇਸ ਭਾਜ ਸੰਘਾ? ਜਾਂ ਲਈ. ਉਹ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਕੇ| ਬਹੁਤ.
ہیڑ دا ٹپرا
پنجابی نویں شعر اک خاص سجال ہے۔ یہاں دھیان دی آواز سنی جا سکدی ہے۔
ہر دھڑکن ریٹم یہاں نغمہ ਅੱਖਰ'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਜਿਊਂ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਿਸਤਾਰ ਆਇਆ।
ਆਦਮੀ ਗਿਆਨ|ਅੱਖਰ}'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਫ਼ੈਲਾਂ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਿਸਤਾਰ ਆਇਆ।
ਸ਼ਾਇਰੀ ਦਾ ਟੂਪਾ: ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ
ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਨੌਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਚਲਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜ੍ਹਾਂ ਮੁਗ਼ਲ ਕਾਲ ਵਿੱਚ {見ることができる | ਪਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਮਿਠਾਸ.
- ਉੱਚ-ਸ਼ਾਨ ਨਿੱਘਾਂ।
- ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਪ੍ਰਮਾਣ, , ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ 'ਚ ਪਿਆਰ.