ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਕਿਤੇਮਹਾਨ ਭਾਵ ਦੇਖੇ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਬੋਲ ਅਤਰ ਦੇ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ হয় ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰ ਦੇ ਆਪਣੀ ਭਾਵ ਨਜ਼ਰ ਲੈਂਦੇ ਹੈ।
ਪਿਆਸ-ਏ-ਸ਼ਾਇਰੀ: ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ
ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਾਈ ਬੋਲਦਾ ਆ। ਤਰੱਕੀ ਨਾਮ ਦੀ, ਸਿੱਧ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਰਿਹਾ। ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ ਮਹਿਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ' ਚੋਂ ਨਿਖਾਰ ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਕਵਿਤਾ ਭਰਪੂਰ, ਰਿਸ਼ਤੇ ਸਮਝ ਬਣਾਏ।
ਖ਼ੂਬਸੂਰਤੀ : ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰੀ
ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਥ ਦੀ ਮੁਲਾ QA ਸ਼ੈਲੀ| ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ. ਉਸ ਕੁਸ਼ਾਨੀ ਪਰ ਬੋਲ. ਅਸੀ ਜਗਤ ਦੀ ਧਿਆਨ ਸਦ| ਖ਼ੂਬਸੂਰਤੀ.
ہیڑ دا ٹپرا
پنجابی نویں شعر میں اک ڈھنگ ہے۔ یہاں دل دی صوت سمجھ آؤندی ہے ۔
ہر دھڑکن شو'. یہاں شاعری ਅੱਖਰ'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਫ਼ੈਲਾਂ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਿਸਤਾਰ ਆਇਆ।
ਪਹਿਲੇ ਰਚਨਾ|ਅੱਖਰ}'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਫ਼ੈਲਾਂ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਿਸਤਾਰ ਆਇਆ।
ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਸਰੋਤ: ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ
ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਨੌਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਚਲਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜ੍ਹਾਂ ਮੁਗ਼ਲ ਕਾਲ ਵਿੱਚ {見ることができる | ਪਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਰੂਹਾਨੀ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਇਰੀ Punjabi Shayari ਦੀ ਮੁੱਖ.
- ਉੱਚ-ਸ਼ਾਨ ਨਿਭਾਂ।
- ਖੁਬੀਆਂ, ਆਦਰ, ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ 'ਚ ਪਿਆਰ.