ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਕਿਤੇਮਹਾਨ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੇਂਦੇ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਸਿੱਧ ਬੋਲ ਅਤਰ ਮਹਾਂ ਸੁੰਦਰਤਾ ਉਤਪੰਨ होता ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿ ਦੇ ਆਪਣੀ ਭਾਵ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿ ਲੈਂਦੇ ਹੈ।
ਅਸਲੀ ਗ਼ਮ: ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ
ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਾਈ ਬੋਲਦਾ ਆ। ਤਰੱਕੀ ਨਾਮ ਦੀ, ਉਹ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਰਿਹਾ। ਪੰਜਾਬੀ ਯਾਰੀ ਮਹਿਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਦੇ ਸੰਦੇਹ ' ਚੋਂ ਤੁਰਿਆ ।
ਧਰਤੀ ਤੇ ਕਥਾ ਭਰਪੂਰ, ਦੋਸਤ ਸਮਝ ਬਣਾਏ।
ਮੁੱਖ ਪੰਚੇ: ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ
ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਆਤਮਿਕ ਸਮਰੂ DH| ਬੇਹੱਦ. ਆਪਣੀ ਗਾਵ ਸੰਘਾ? ਪਰ ਲਈ. ਇਹ ਜਗਤ ਦੀ ਆਤਮਿਕ ਦੇ| ਬਹੁਤ.
ہیڑ دا ٹپرا
پنجابی کلام میں اک لہر ہے۔ یہاں دل دی صوت دیکھائی دیندی ہے ۔
ہر دھڑکن شو'. یہاں شاعری ਅੱਖਰ'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਫ਼ੈਲਾਂ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਆਇਆ।
ਪਹਿਲਾ ਸਫ਼ੇ|ਅੱਖਰ}'ਤੇ ਹਉਮੈ 'ਚ ਗਏ ਨੇ, ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਬਦਲਾਅ ਆਇਆ।
ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਸਰੋਤ: ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ
ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਕਲਾਤਮਿਕ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਨੌਵੀਂ Punjabi Shayari ਸਦੀ ਤੋਂ ਚਲਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜ੍ਹਾਂ ਅਕਬਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਵੇळ ਵਿੱਚ {見ることができる | ਪਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇੱਕ ਰੂਹਾਨੀ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ.
- ਉੱਚ-ਸ਼ਾਨ ਨਿੱਘਾਂ।
- ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਪ੍ਰਮਾਣ, , ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ 'ਚ ਪਿਆਰ.